Hel - Od zmierzchu do świtu...i powrót... wg Piotra.

Piątek, 2 sierpnia 2013 · dodano: 05.08.2013 | Komentarze 1

Długi czas oczekiwania na ten wyjazd przyniósł tylko zwiększone chęci na pokonanie wymagającej trasy Elbląg-Hel-ELbląg terenowo…
Wyruszyliśmy z Elbląga w dość licznej ekipie jak na dystans. 14-ście duszyczek elbląskich Bikerów w tym jedna Bikerka – Aga dało się namówić na tą nie łatwą „imprezkę” aby pokonać nocną trasę na Hel. Jechali z nami również „szosowcy” którzy rozsądnie czyniąc, na swoich cieniutkich oponkach, puścili się trasami asfaltowymi. Jednak trzon grupy powiodło drogami i szlakami, raczej marnej konstrukcji zaliczając w ten sposób „Terenową noc”.
Oj było co błądzić i było ciemno, i była mgła, i było zimno… i było zarąbiście fajnie pokonywać tą trasę w takim doborowym towarzystwie.
Na Helu stawiliśmy się ok godz. 7.00.
Grupa udała się na plażę w celu zażycia kąpieli w solance zwanej Bałtykiem i odpocząć - dla mnie jednak niestety nie było mowy o odpoczynku.
Od razu udałem się na zdobywanie zabytków Helu. Za wszelką cenę chciałem dotrzeć do dwóch szczególnie ważnych dla mnie punktów a były to „wraki obrońców Helu” i nieświecąca niestety już Latarnia Morska na Górze Szwedów.
Na Wraki trafiłem dość szybko uderzając w jednostkę wojskową i pokonujące zwalony płot. Torami kolejki „wąskotorowej” dalej omijając szczekające pieski docieram w końcu na plażę. Jednak po wyjściu na brzeg zobaczyłem że czeka mnie jeszcze kilometrowy spacer po tejże plaży – ale Wraki leżały już tylko w zasięgu ręki. Piękna sprawa… Szybki przegląd i trzeba iść dalej.
TUTAJ WIĘCEJ

Nie było łatwo – dotarcie do Latarni przypominało zdobywanie Kamienia Złotego Wina tylko z tą różnicą że po piachu. Umordowałem się jak „koń po westernie” ale dotarłem do latarenki. I drugi obiekt mogę zaliczyć do ciekawostek z czasów wojennych.
A tutaj trochę informacji na jej temat:
TUTAJ WIĘCEJ
Po ponad 2 godz. walki z Helskim Lasem wróciłem do Miasta. Szybko pomyślałem że ekipa już dawno wraca do domu więc postanowiłem ją gonić a w drodze zadzwonię aby zorientować się gdzie są. Jednak nikt nie odbierał telefonów. W ten sposób dotarłem do Władysławowa. Jak się okazało cała „brać rowerowa” była za mną – folgując sobie.
Odpocząłem sobie na ławeczce czekając na ekipę. Po podziale na „szosę” i „teren” wróciliśmy do domu.
Satysfakcja i radość z wyprawy, w rozmowach nie miały końca.
Dzięki dla całej Ekipy raczącej towarzystwem i zachęcającej do wspólnej jazdy.
Pozdrowienia dla organizatora…

W tym linku są zdjęcia z punktami GPS można prześledzić nasza trasę...
*************************************************************
--------------- PEŁNA FOTO-RELACJA (wg GPS) ------------
*************************************************************


Kilka FOT: